http://www.m-lkke.gr/articles/6300/182/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%C2%AB%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C-%CE%94%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%C2%BB---%CE%93%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%96%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%86%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%91.%CE%95..html
Γ.Π.: Η Τετάρτη 20-5 ήταν η τελευταία μέρα που απεργήσαμε. Περάσαμε σε αναστολή της απεργίας μιας και η επιχείρηση αποφάσισε να προσέλθει σε συζητήσεις. Οι διαπραγματεύσεις δεν ήταν ικανοποιητικές για μας που ζητούσαμε να επανέλθουν τουλάχιστον οι 2 εργαζόμενοι σαν μια κίνηση καλής θέλησης από την εταιρεία και σε απάντηση της αναστολής.
Το θέμα που ανακινείται εδώ, είναι πολύ μεγαλύτερο από τα στενά πλαίσια της επιχείρησης, γιατί μεθοδευμένα προωθείται αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος, από το ΙΚΑ δηλαδή σε δελτίο παροχής υπηρεσιών, και το τονίζω γιατί όταν αυτό επιχειρείται από την ηγέτιδα εταιρεία στον κλάδο της, θα ακολουθήσει ντόμινο. Ενημερώσαμε και το υπουργείο γι’ αυτή την πρακτική. Την Παρασκευή περιμένουμε απάντηση, έπονται διαβουλεύσεις, παραμένουμε σε αναστολή και διατηρούμε στάση αναμονής. Ο αγώνας συνεχίζεται!
Συνέντευξη στο «Λαϊκό Δρόμο» - Για την απεργία των εργαζομένων στην εταιρεία Ζαριφόπουλος Α.Ε.
Δημοσιεύτηκε στις: 01, Ιούν 2015
Στην εταιρεία Ζαριφόπουλος Α.Ε.
πραγματοποιήθηκε 8ήμερη απεργία των εργαζομένων με απόφαση του σωματείου
της εταιρείας, ενάντια στις άδικες απολύσεις τεσσάρων εργαζομένων της
εταιρείας. Ο «Λαϊκός Δρόμος» συνάντησε και πήρε συνέντευξη από τον Γ.
Παπαδημητράκη, Πρόεδρο του Σωματείου εργαζομένων στην εταιρεία Γ.
Ζαριφόπουλος Α.Ε.
Λ.Δ.: Γιώργο πες μας δυο λόγια για την εταιρεία, για τους εργαζόμενους που απασχολεί και τι έγινε το προηγούμενο διάστημα;
Γ.Π.: Πρόκειται για μια επιχείρηση συστημάτων ασφαλείας, η οποία απασχολεί περίπου 180 εργαζόμενους πανελλαδικά στα 10 καταστήματά της, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακριβή αριθμό εργαζομένων γιατί υπάρχουν μηχανικοί π.χ. που δουλεύουν με μπλοκάκι και δε θεωρούνται μόνιμοι συνεργάτες, αν και η εταιρεία τους απασχολεί σταθερά, και το σωματείο μας έχει κοινοποιηθεί προς την εταιρεία από την 1η Φεβρουαρίου 2014. Να πούμε επίσης, ότι η επιχείρηση ηγείται στο χώρο της, ξεκίνησε από οικογενειακή εταιρεία και αυτή τη στιγμή θεωρείται η καλύτερη στα συστήματα ασφαλείας και κυρίως στον τομέα των τεχνολογιών (κάμερες, συστήματα συναγερμού, πυρανιχνεύσεις, κ.α) και έχει διευρυνθεί με κεντρικά καταστήματα σε Αλβανία, Βουλγαρία και Κύπρο. Εδώ και 5 χρόνια που εφαρμόζεται η μνημονιακή πολιτική και που όλοι προσπάθησαν να μειώσουν το κόστος τους, έτσι και σε μας το 2010 έγιναν οι πρώτες μειώσεις μισθών και οι πρώτες ατομικές συμβάσεις εργασίας. Επίσης, στην εταιρεία προσλήφθηκαν και εργαζόμενοι από τα προγράμματα μαθητείας του ΟΑΕΔ μέσω ΕΣΠΑ. Ένα φθηνό, δηλαδή, εργατικό δυναμικό που το χρησιμοποιεί η επιχείρηση για να κάνει ανακύκλωση εργαζομένων ανά 5 μήνες, απολύοντας σήμερα άτομα που μετρούν 8 και 10 χρόνια –ακόμα και συνάδελφο με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας- για να πάρει νέους με 580 ευρώ μεικτά. Η επιχείρηση τα δικαιολόγησε τότε λέγοντας ότι καλύτερα να δεχτούμε τις μειώσεις για να μην γίνουν απολύσεις. Μέσα σε τρία χρόνια, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν 3 μειώσεις μισθού, χωρίς βέβαια την ύπαρξη του σωματείου ακόμα, δεν είχε ωριμάσει τότε η ανάγκη ίδρυσής του. Το πρόβλημα ωστόσο εντάθηκε όταν, ενώ έγιναν αποδεκτές οι μειώσεις, ξεκίνησαν και οι απολύσεις με 10 συναδέλφους να χάνουν τη δουλειά τους, για να πάρει η εταιρεία μετά από 6 μήνες 5 απολυμένους πίσω με χαμηλότερο μισθό.
Επίσης, η επιχείρηση άρχισε να επιβάλλει ευέλικτους τρόπους εργασίας στους εργαζόμενους, δίνοντας ας πούμε στις 8 ώρες υπερωρίας ένα ρεπό αντί για πληρωμή, κάτι το οποίο στραγγάλισε τα οικονομικά μας και με όλα αυτά βέβαια χάθηκε και η εμπιστοσύνη που υπήρχε ανάμεσα σε εργαζόμενους και επιχείρηση.
Λ.Δ.: Πώς αντέδρασαν οι εργαζόμενοι και πώς έγινε το σωματείο σας;
Γ.Π.: Το επόμενο λοιπόν βήμα, ήταν να οργανωθεί μυστικά, με συναντήσεις και υπογραφές, το σωματείο που μετά τα Χριστούγεννα ξεκίνησε να λειτουργεί νόμιμα με προσωρινή διοικούσα. Οι ιδρυτές του σωματείου ήταν κυρίως τεχνικοί, αυτοί δηλαδή που πλήττονταν κατά κύριο λόγο από τις μεθόδους της εταιρείας. Η επιχείρηση άρχισε έναν επικοινωνιακό πόλεμο απέναντι στο σωματείο, μια τρομοκρατία κυρίως σε όσους εργαζόμενους δεν είχαν ενταχθεί ακόμα, μια τρομοκρατία που δεν μπορείς να την αποδείξεις, αν και πρόκειται για ποινικό αδίκημα βάσει του νόμου 12.64 του ’82 περί συνδικαλιστικών ελευθεριών, αλλά η οποία συμβαίνει. Εμείς έχουμε μαρτυρίες από όλους τους εργαζόμενους που έχουν ταχθεί δίπλα μας ότι ερωτήθηκαν και προσωπικά από τον ίδιο τον Ζαριφόπουλο αν είναι ενταγμένοι στο σωματείο ή αν προτίθενται να ενταχθούν. Αυτό έγινε κατά κόρον στην Αθήνα, δόθηκαν ‘συμβουλές’ όπως «εγώ θα σε συμβούλευα να μην μπεις στο σωματείο», κάτι που αποτελεί καθαρή παρεμπόδιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Παράλληλα και σταδιακά, η επιχείρηση, εκπαίδευσε συνεργεία εργολάβων που δούλευαν με μπλοκάκι και παραχώρησε ουσιαστικά το κομμάτι της εγκατάστασης σε αυτούς, οι οποίοι έπρεπε να είναι συμπληρωματικοί συνεργάτες, μετακινώντας έτσι εργαζόμενους στα άλλα δυο της τμήματα, στις συντηρήσεις και στις βλάβες. Μεθοδικά λοιπόν, υπερφορτώνοντας αυτά τα δύο τμήματα, δημιούργησε εργασιακά κενά και καλλιέργησε στη συνείδηση των εργαζομένων ότι η επιχείρηση δεν έχει πια τον ίδιο κύκλο εργασιών, και άρα ότι πρέπει να μειωθεί το προσωπικό. Καταλαβαίνοντας τι γίνεται, καλέσαμε την εταιρεία σε έναν πρώτο διάλογο και θέσαμε όλα αυτά τα θέματα.
Ενώ μας διαβεβαίωσαν ότι πηγαίνει καλά, ότι «θα δούμε τι θα γίνει και θα το παλέψουμε», στις 23-04-2015 μας ανακοινώθηκε ότι η εταιρεία έχει ειλημμένη απόφαση να απολύσει 11 άτομα για οικονομικούς λόγους.
Αυτό όμως συνιστά ομαδική απόλυση και βάσει νομοθεσίας θα πρέπει να συσταθεί επιτροπή, να γίνουν διαβουλεύσεις, να κατατεθούν οικονομοτεχνικές μελέτες που να δικαιολογούν τις απολύσεις, κλπ. Να πούμε, ότι από το 2003 μέχρι σήμερα η επιχείρηση δεν έχει καταγράψει ποτέ ελλειμματικό προϋπολογισμό.
Λ.Δ.: Και πότε πήρατε την απόφαση σας για απεργία;
Γ.Π.: Στις 5 Μαΐου, μέρα που ήμουν στο Άργος, κι ενώ υποτίθεται ότι με την εταιρεία ήμασταν ακόμα σε συζητήσεις, κοινοποιήθηκαν αρχικά δύο απολύσεις. Η μία κοπέλα που απολύθηκε, με οικογένεια και παιδιά και 8 χρόνια στην εταιρεία, δεν υπέγραψε και προέβη σε καταγγελία για καταχρηστική απόλυση, μιας και γνώριζε ότι στη θέση της έχουν ήδη πάρει άλλο άτομο. Το άλλο παιδί πιστεύοντας ότι δε θα γίνει τίποτα με τον αγώνα, υπέγραψε.
Μετά μας βρήκε στην απεργία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, απολύθηκαν εντελώς εκδικητικά και δύο συνάδελφοι που είχαν κάνει καταγγελία για δεδουλευμένα στην επιθεώρηση εργασίας Ν. Ιωνίας, μέλη του σωματείου και ζήτησαν τη συνδρομή μας. Εμείς ανακοινώσαμε κατευθείαν ότι δεν αποδεχόμαστε καμία απόλυση, μετά από διαβουλεύσεις και γενική συνέλευση αποφασίσαμε απεργία. Ξεκινήσαμε τη Δευτέρα 11-5, ενημερώσαμε με φυλλάδια τον κόσμο, βγάλαμε ανακοίνωση και είχαμε μεγάλη αλληλεγγύη τις 8 μέρες της απεργίας, από πολλά σωματεία και φορείς, παρόλο που το σωματείο μας είναι αχρωμάτιστο κι αυτή είναι η επιλογή των εργαζομένων, είχαμε πολύ κόσμο αλληλέγγυο και τους ευχαριστούμε.
Λ.Δ: Τώρα σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο αγώνας σας και ποια βλέπεις να είναι η προοπτική;Γ.Π.: Πρόκειται για μια επιχείρηση συστημάτων ασφαλείας, η οποία απασχολεί περίπου 180 εργαζόμενους πανελλαδικά στα 10 καταστήματά της, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακριβή αριθμό εργαζομένων γιατί υπάρχουν μηχανικοί π.χ. που δουλεύουν με μπλοκάκι και δε θεωρούνται μόνιμοι συνεργάτες, αν και η εταιρεία τους απασχολεί σταθερά, και το σωματείο μας έχει κοινοποιηθεί προς την εταιρεία από την 1η Φεβρουαρίου 2014. Να πούμε επίσης, ότι η επιχείρηση ηγείται στο χώρο της, ξεκίνησε από οικογενειακή εταιρεία και αυτή τη στιγμή θεωρείται η καλύτερη στα συστήματα ασφαλείας και κυρίως στον τομέα των τεχνολογιών (κάμερες, συστήματα συναγερμού, πυρανιχνεύσεις, κ.α) και έχει διευρυνθεί με κεντρικά καταστήματα σε Αλβανία, Βουλγαρία και Κύπρο. Εδώ και 5 χρόνια που εφαρμόζεται η μνημονιακή πολιτική και που όλοι προσπάθησαν να μειώσουν το κόστος τους, έτσι και σε μας το 2010 έγιναν οι πρώτες μειώσεις μισθών και οι πρώτες ατομικές συμβάσεις εργασίας. Επίσης, στην εταιρεία προσλήφθηκαν και εργαζόμενοι από τα προγράμματα μαθητείας του ΟΑΕΔ μέσω ΕΣΠΑ. Ένα φθηνό, δηλαδή, εργατικό δυναμικό που το χρησιμοποιεί η επιχείρηση για να κάνει ανακύκλωση εργαζομένων ανά 5 μήνες, απολύοντας σήμερα άτομα που μετρούν 8 και 10 χρόνια –ακόμα και συνάδελφο με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας- για να πάρει νέους με 580 ευρώ μεικτά. Η επιχείρηση τα δικαιολόγησε τότε λέγοντας ότι καλύτερα να δεχτούμε τις μειώσεις για να μην γίνουν απολύσεις. Μέσα σε τρία χρόνια, οι εργαζόμενοι δέχτηκαν 3 μειώσεις μισθού, χωρίς βέβαια την ύπαρξη του σωματείου ακόμα, δεν είχε ωριμάσει τότε η ανάγκη ίδρυσής του. Το πρόβλημα ωστόσο εντάθηκε όταν, ενώ έγιναν αποδεκτές οι μειώσεις, ξεκίνησαν και οι απολύσεις με 10 συναδέλφους να χάνουν τη δουλειά τους, για να πάρει η εταιρεία μετά από 6 μήνες 5 απολυμένους πίσω με χαμηλότερο μισθό.
Επίσης, η επιχείρηση άρχισε να επιβάλλει ευέλικτους τρόπους εργασίας στους εργαζόμενους, δίνοντας ας πούμε στις 8 ώρες υπερωρίας ένα ρεπό αντί για πληρωμή, κάτι το οποίο στραγγάλισε τα οικονομικά μας και με όλα αυτά βέβαια χάθηκε και η εμπιστοσύνη που υπήρχε ανάμεσα σε εργαζόμενους και επιχείρηση.
Λ.Δ.: Πώς αντέδρασαν οι εργαζόμενοι και πώς έγινε το σωματείο σας;
Γ.Π.: Το επόμενο λοιπόν βήμα, ήταν να οργανωθεί μυστικά, με συναντήσεις και υπογραφές, το σωματείο που μετά τα Χριστούγεννα ξεκίνησε να λειτουργεί νόμιμα με προσωρινή διοικούσα. Οι ιδρυτές του σωματείου ήταν κυρίως τεχνικοί, αυτοί δηλαδή που πλήττονταν κατά κύριο λόγο από τις μεθόδους της εταιρείας. Η επιχείρηση άρχισε έναν επικοινωνιακό πόλεμο απέναντι στο σωματείο, μια τρομοκρατία κυρίως σε όσους εργαζόμενους δεν είχαν ενταχθεί ακόμα, μια τρομοκρατία που δεν μπορείς να την αποδείξεις, αν και πρόκειται για ποινικό αδίκημα βάσει του νόμου 12.64 του ’82 περί συνδικαλιστικών ελευθεριών, αλλά η οποία συμβαίνει. Εμείς έχουμε μαρτυρίες από όλους τους εργαζόμενους που έχουν ταχθεί δίπλα μας ότι ερωτήθηκαν και προσωπικά από τον ίδιο τον Ζαριφόπουλο αν είναι ενταγμένοι στο σωματείο ή αν προτίθενται να ενταχθούν. Αυτό έγινε κατά κόρον στην Αθήνα, δόθηκαν ‘συμβουλές’ όπως «εγώ θα σε συμβούλευα να μην μπεις στο σωματείο», κάτι που αποτελεί καθαρή παρεμπόδιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Παράλληλα και σταδιακά, η επιχείρηση, εκπαίδευσε συνεργεία εργολάβων που δούλευαν με μπλοκάκι και παραχώρησε ουσιαστικά το κομμάτι της εγκατάστασης σε αυτούς, οι οποίοι έπρεπε να είναι συμπληρωματικοί συνεργάτες, μετακινώντας έτσι εργαζόμενους στα άλλα δυο της τμήματα, στις συντηρήσεις και στις βλάβες. Μεθοδικά λοιπόν, υπερφορτώνοντας αυτά τα δύο τμήματα, δημιούργησε εργασιακά κενά και καλλιέργησε στη συνείδηση των εργαζομένων ότι η επιχείρηση δεν έχει πια τον ίδιο κύκλο εργασιών, και άρα ότι πρέπει να μειωθεί το προσωπικό. Καταλαβαίνοντας τι γίνεται, καλέσαμε την εταιρεία σε έναν πρώτο διάλογο και θέσαμε όλα αυτά τα θέματα.
Ενώ μας διαβεβαίωσαν ότι πηγαίνει καλά, ότι «θα δούμε τι θα γίνει και θα το παλέψουμε», στις 23-04-2015 μας ανακοινώθηκε ότι η εταιρεία έχει ειλημμένη απόφαση να απολύσει 11 άτομα για οικονομικούς λόγους.
Αυτό όμως συνιστά ομαδική απόλυση και βάσει νομοθεσίας θα πρέπει να συσταθεί επιτροπή, να γίνουν διαβουλεύσεις, να κατατεθούν οικονομοτεχνικές μελέτες που να δικαιολογούν τις απολύσεις, κλπ. Να πούμε, ότι από το 2003 μέχρι σήμερα η επιχείρηση δεν έχει καταγράψει ποτέ ελλειμματικό προϋπολογισμό.
Λ.Δ.: Και πότε πήρατε την απόφαση σας για απεργία;
Γ.Π.: Στις 5 Μαΐου, μέρα που ήμουν στο Άργος, κι ενώ υποτίθεται ότι με την εταιρεία ήμασταν ακόμα σε συζητήσεις, κοινοποιήθηκαν αρχικά δύο απολύσεις. Η μία κοπέλα που απολύθηκε, με οικογένεια και παιδιά και 8 χρόνια στην εταιρεία, δεν υπέγραψε και προέβη σε καταγγελία για καταχρηστική απόλυση, μιας και γνώριζε ότι στη θέση της έχουν ήδη πάρει άλλο άτομο. Το άλλο παιδί πιστεύοντας ότι δε θα γίνει τίποτα με τον αγώνα, υπέγραψε.
Μετά μας βρήκε στην απεργία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, απολύθηκαν εντελώς εκδικητικά και δύο συνάδελφοι που είχαν κάνει καταγγελία για δεδουλευμένα στην επιθεώρηση εργασίας Ν. Ιωνίας, μέλη του σωματείου και ζήτησαν τη συνδρομή μας. Εμείς ανακοινώσαμε κατευθείαν ότι δεν αποδεχόμαστε καμία απόλυση, μετά από διαβουλεύσεις και γενική συνέλευση αποφασίσαμε απεργία. Ξεκινήσαμε τη Δευτέρα 11-5, ενημερώσαμε με φυλλάδια τον κόσμο, βγάλαμε ανακοίνωση και είχαμε μεγάλη αλληλεγγύη τις 8 μέρες της απεργίας, από πολλά σωματεία και φορείς, παρόλο που το σωματείο μας είναι αχρωμάτιστο κι αυτή είναι η επιλογή των εργαζομένων, είχαμε πολύ κόσμο αλληλέγγυο και τους ευχαριστούμε.
Γ.Π.: Η Τετάρτη 20-5 ήταν η τελευταία μέρα που απεργήσαμε. Περάσαμε σε αναστολή της απεργίας μιας και η επιχείρηση αποφάσισε να προσέλθει σε συζητήσεις. Οι διαπραγματεύσεις δεν ήταν ικανοποιητικές για μας που ζητούσαμε να επανέλθουν τουλάχιστον οι 2 εργαζόμενοι σαν μια κίνηση καλής θέλησης από την εταιρεία και σε απάντηση της αναστολής.
Το θέμα που ανακινείται εδώ, είναι πολύ μεγαλύτερο από τα στενά πλαίσια της επιχείρησης, γιατί μεθοδευμένα προωθείται αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος, από το ΙΚΑ δηλαδή σε δελτίο παροχής υπηρεσιών, και το τονίζω γιατί όταν αυτό επιχειρείται από την ηγέτιδα εταιρεία στον κλάδο της, θα ακολουθήσει ντόμινο. Ενημερώσαμε και το υπουργείο γι’ αυτή την πρακτική. Την Παρασκευή περιμένουμε απάντηση, έπονται διαβουλεύσεις, παραμένουμε σε αναστολή και διατηρούμε στάση αναμονής. Ο αγώνας συνεχίζεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου